Hüznüm Benim Yakınım Olmuş (Arapça Şiir)

Hüznüm Benim Yakınım Olmuş

(Arapça Şiir)

وإني امرأ قد بات همي قريبتي

وإني امرأ قد بات همي قريبتي
تأوبني عند الفراش تأوبا

Ve innî emruün gad bete hemmî garîbetî
Teevvebenî indel firâşi teevvübē

Ben ki, hüznüm yakınım olmuş
Geceleyin yatağımın yanına gelmiş

سأوصي بصيرا ان دنوت من البلى
وصاة امرئ قلسى الأمور وجرّبا

Seüsî basîran in denevtü minel bilē
Vesâte emrin gase-l ümûra vecerrabē

Ölüme yaklaşırsam, akıllıya (basiretli kişiye) vasiyet edeceğim,
İşleri (her şeyi) kıyaslamış ve tecrübe etmiş birisinin vasiyeti gibi

بأن لا تبغ الودّ من متباعد
ولا تنأ عن ذي بغضة ان تقربا

Bien lē tebği'l-vüdde min mütebağdin
Velē ten'e an zî bağdatin in tegarrabē

Şunu ki: Uzaklaşandan yakınlık (sevgi) bekleme
Yakınlık gösterdiğinde kinli olduğundan da uzak durma

فإن القريب من يقرب نفسه
لعمر أبيك الخير لا من تنسبا

Fe innel garîbe men yügarribû nefsehû
Leamru ebîke elhayra, lē men tenessebē

Çünkü babanın hayatına yemin olsun ki; gerçek yakın olan,
Kendini hayra (iyiliğe) yaklaştırandır, sahiplenen değil

متى يغترب عن قومه لايجد له
على من له رهط حواليه مغضبا

Metē yağterib an gavmihî lē yecid lehû
Alē men lehû rahtun havaleyhi muğdabē

Ne zaman kavinden uzakta gurbete çıksa kendi adına kızamaz
Etrafında çevresi bulunanlara öfkelenerek

ويحطم بظلم لا يزال يرى له
مصارع مظلوم مجرّا ومسحبا

Ve yuhtam bizulmin lē yezēlü yerâ lehû
mesâria mazlûmin mecerran ve meshabē

Ve zulümle (haksızlıkla) yıkılır, kendi mazlumane yıkılışlarını
Görmeye devam eder, sürüklenerek ve çekilerek...

وتدفن منه الصالحات وإن يسئ
يكن ما أساء النار في رأس كبكبا

Ve tüdfēnu minhü's-sâlihâtü ve in yüsî'
Yekün me esēe'n-nâra fî ra'si kebkebē

Ondan sâdır olan iyilikler örtülür, kazara kötülük etse
Yaptığı kötülük dağ başında duman (ateş) olur

وليس مجيرا إن أتى الحيّ خائف
ولا قلئلا إلا هو المتعيبا

Ve leyse mücîran in ete-l hayye [k]hâifün
Velē gailen illē hüvel müteayyebē

Kabileye bir kaçak gelse koruyamaz
Ne söylese sadece ayıplanır

أرى الناس هروني وشهر مدخلي
وفي كل ممشى أرصد الناس عقربا

Eran-nēse herrunî ve şühhira medhalî
Ve fî külli memşe ersaden-nēsü agrabē

İnsanların bana hırladığını görüyorum, yerim teşhir edildi
Her yürüyüşte insanlar bana akrep atıyorlar.